Rosas

Work/Travail/Arbeid vertrekt van de eenvoudige vraag: kan een choreografie worden uitgevoerd in de vorm van een tentoonstelling? Als antwoord herschreef Anne Teresa De Keersmaeker haar dansvoorstelling Vortex Temporum voor de fundamenteel verschillende tijdruimtelijke omstandigheden van een museale ruimte. Het resultaat was gedurende negen weken doorlopend te zien in WIELS, en daarna in een gereduceerde versie in het Centre Pompidou, Tate Modern en MoMA.

Om dit indrukwekkende project op cinematografische wijze eer aan te doen, kiest filmmaker en schrijver Eric de Kuyper voor een radicale aanpak die eerst en vooral de relatie tussen de dans en de muziek van Gérard Grisey in de verf zet. Het camerawerk van Babette Mangolte is evenzeer essentieel: zij registreert de dansers van Rosas en de muzikanten van Ictus met een glasheldere nauwkeurigheid.

De continue vertoning van de zes uur durende film over een periode van enkele dagen of weken, in een omvangrijke ruimte, biedt de toeschouwer de mogelijkheid om vrij de vertoning bij te wonen wanneer en zolang zij of hij wil. Op die manier biedt de film een ervaring die de gedanste tentoonstelling benadert.