Abigail Aleksander (2000, VK) is een in Brussel gevestigde danser en maker. Na eerder opleidingen te hebben gevolgd bij Centre for Advanced Training (The Place) en ArtsEd studeerde Abigail in 2022 af aan P.A.R.T.S.. Als student trad Abigail op met onder andere BalletLORENT, Flexer & Sandiland, Jess and Morgs Films, Tavaziva en Maria Hassabi. Tegen het einde van hun studies ontmoette Abigail choreograaf en beeldend kunstenaar Philipp Gehmacher. Hun projecten samen zijn onder andere: A LOT A PART A BODY (P.A.R.T.S.), The Slowest Urgency (an environment) en Windows, Doors, No Hindsight. Abigail nam ook deel aan onder andere Michiel Vandevelde’s Ends Of Worlds, Jan Martens' any attempt will end in crushed bodies and shattered bones en Alexis Blake’s crack nerve boogie swerve: the archive. Abigail vervoegde Rosas in 2023 voor de creatie van EXIT ABOVE. Abigail werkt momenteel ook met Mary Szydlowska aan een eigen choreografisch werk, SKINFOLD,  dat in mei 2025 in wereldpremière gaat.

Boštjan Antončič (1980, Slovenië) startte zijn dansopleiding bij Plesni Forum in Celje, Slovenië, met Goga Stefanovič-Erjavec, en zette deze verder aan de Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) in Oostenrijk. Hij danste in werk van Matjaž Farič, Susan Quinn, Mia Lawrence, Matej Kejžar en creëerde zelf voorstellingen. Hij leidde verschillende workshops in Slovenië en in de rest van Europa en gaf les aan de High School for Contemporary dance in Slovenië en bij SEAD. In 2005 vervoegde Boštjan Rosas waar hij danste in D'un soir un jour (2006), Bartok, Beethoven, Schönberg - Repertory Evening (2006), Steve Reich Evening (2007), Zeitung (2008), The Song (2009), En Atendant (2010), Cesena (2011), de herneming van Drumming (2012), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017), De Zes Brandenburgse Concerten (2018) en Forêt (2022). Boštjan was onder andere ook te zien in Anne Teresa De Keersmaekers Così fan tutte, gemaakt voor de Opera van Parijs, in de Dark Red museumprojecten, in de herneming van En Atendant (2022) en in Forêt (2022). Boštjan maakt ook deel uit van Il Cimento dell’Armonia e dell’Inventione (2024).

Nassim Baddag (2000, Frankrijk) werd geboren in Saint-Maurice in Frankrijk. Op negenjarige leeftijd begon hij met breaking, waarmee hij in aanraking kwam in de Parijse straten. Zijn nieuwsgierigheid voerde hem richting de  hedendaagse dans. Hij is geïnteresseerd in het exploreren van de esthetiek van lichaamsbewegingen geïnspireerd door dierlijke bewegingen. Samen met zijn danspartner Arnaud Deprez richtte hij de Montmartre Breaking Club op. In 2021 ging hij op tournee met Nomad van danser en choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui en werkte hij, als acteur, mee aan de film Backstage van Afef Ben, die in 2023 in première ging op het Internationale Filmfestival van Venetië. In 2024 voegde Nassim zich bij Rosas voor Il Cimento dell'Armonia e dell'Inventione. Hij maakt ook deel uit van het museumproject Y in Museum Folkwang in Essen. Hij blijft werken aan zijn persoonlijke projecten als choreograaf en videomaker.

Laura Bachman (1994, Frankrijk) studeerde in 2011 af van de Balletschool van de Opera van Parijs. In datzelfde jaar werd ze voltijds lid van het Ballet van de Opera van Parijs. Ze danste zowel in klassieke balletten als in neoklassieke werken en hedendaagse stukken van Pina Bausch en Wayne McGregor. In 2016 verbleef ze enkele maanden in Los Angeles, waar ze deel uitmaakte van het LA Dance Project. Ze verhuisde vervolgens naar Brussel om het gezelschap Rosas van Anne Teresa De Keersmaeker te vervoegen. In 2020 werd ze freelance kunstenaar. Sindsdien werkt ze voor verschillende choreografen en gezelschappen, waaronder Boris Charmatz en Tanztheater Wuppertal, en ontwikkelt ze haar eigen werk. Na het regisseren van een korte dansfilm Chimera in 2021 (geselecteerd voor SFDFF, InShadow Lissabon en LISDF), creëerde ze haar eerste avondvullende stuk, Ne me touchez pas (2023), dat momenteel op tournee is in Frankrijk en België. Via choreografie kwam ze in contact met verschillende kunstenaars en disciplines. Zo creëerde ze al voor film, muziek en opera (voor o.a. Wes Anderson, Manele Labidi, Cédric Klapisch, Jain of Rone).

Pierre Bastin (1998, België) studeerde aan de De! Kunsthumaniora in Antwerpen en aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen, waar hij in 2020 afstudeerde. Tijdens het laatste jaar van het programma kreeg hij de kans om als understudy mee te werken aan de creatie van Jan Martens' Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones. Hij nam ook deel aan de tournee van deze voorstelling. In 2020 was Pierre ook mede-oprichter van het collectief Sidewards, waaruit verschillende projecten voortgekomen zijn, zoals dansvoorstellingen en twee edities van Founteinfest, een festival over vrouwelijk genot. Pierre werkte ook mee aan de creatie van Tuur Marinus' nieuwste stuk TH LNG GDBY. In 2023 werkte hij ook samen met Vera Tussing aan de herneming van The palm of your hand en vervoegde hij de cast van EXIT ABOVE van Rosas/ Anne Teresa de Keersmaeker. Milieu en landbouw zijn twee onderwerpen die hem nauw aan het hart liggen. Met zijn eigen werk wil Pierre de toegang tot en het begrip van ecologie en milieurechtvaardigheid in de (culturele) wereld verbeteren. Na het maken van After all, een solovoorstelling over deze twee onderwerpen, werkt hij nu samen met Isabella Arboleda aan een nieuw duet getiteld Porous, een kans voor hem om concepten te verkennen die gerelateerd zijn aan ecologie, activisme en natuur. Pierre wordt momenteel gesteund door Bal special, een non-profit organisatie gevestigd in Luik. Daar werkt, onderwijst en creëert hij  met jongeren van 12 tot 18 jaar.

Jean Pierre Buré (1999, Santiago) is een Chileense danser en performer, gevestigd in Brussel. Hij begon met dansen op zijn 17e en heeft een achtergrond in circus, theater, klimmen, film en muziek. In 2019 werd hij toegelaten tot P.A.R.T.S. waar hij afstudeerde met een Bachelor of Arts in 2022. Bij P.A.R.T.S. creëerde hij zijn solo's 2 steps away from reality en Experiment N°2, die werden gepresenteerd op Dansand 2021 en het GXIII Graduation Festival EXiiiT. Jean Pierre werkte ook mee aan verschillende projecten van medestudenten van P.A.R.T.S., waaronder One Duet met Urte Groblyte, CUANDO YA NO ESTÉ met Macarena Bielski López en FLIES van Renato Miskolczi. In 2022 toerde Jean Pierre met Screws XL van Alexander Vantournhout. Jean Pierre vervoegde Rosas in 2023 voor EXIT ABOVE.

Lav Crnčević (1996, Servië) begon zijn artistieke carrière met een studie klassieke gitaar. Als kind nam hij deel aan sportieve danscompetities, waarbij hij zijn land vertegenwoordigde. In 2013 voltooide Crnčević zijn opleiding aan de Nationale Balletschool Lujo Davičo in Belgrado, waarna hij zijn studies voortzette aan P.A.R.T.S. Hier werkte hij met verschillende choreografen en lesgevers, waaronder David Zambrano, David Hernandez, Salva Sanchis, Marta Coronado en Libby Farr. Tijdens zijn derde studiejaar nam hij deel aan een uitwisselingsprogramma van P.A.R.T.S., waardoor hij twee maanden met Afrikaanse studenten en choreografen kon werken aan de École des Sables in Senegal. Na zijn afstuderen in 2016 ging Crnčević aan het werk bij Rosas voor de tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in het Tate Modern, Londen, en voor de herneming van Rain. Sindsdien danste hij in Zeitung (2017), Mystery Sonatas / for Rosa (2022), in de Dark Red projecten en in Forêt (2022). Hij maakt ook deel uit van EXIT ABOVE (2023) en Il Cimento dell’Armonia e dell’Inventione (2024).

José Paulo dos Santos (1988, Brazilië) begon in 2001 als tapdanser bij Projeto Rithmus, een sociaal project in zijn geboortestad Araraquara, Brazilië. Met een studiebeurs volgde hij een opleiding ballet, hedendaagse dans en streetdance aan het Centro de Dança Gilsamara Moura in Araraquara. Zijn beroepscarrière startte hij in 2005 bij het gezelschap Cia Shuffle Trips. Als lesgever en choreograaf werkte hij met lokale kinderen in verschillende maatschappelijke projecten. In 2008 werd hij uitgenodigd om in het kader van International Performance Lab in Peru te werken met kunstenaars uit Zuid-Amerika en Europa onder leiding van Khosro Adibi. Ondertussen maakte hij in Belo Horizonte, Brazilië, de voorstelling Inside Out in een regie van Khosro Adibi. In 2008 kwam hij naar Brussel om te studeren aan P.A.R.T.S.. Tijdens zijn studie gaf hij les bij Dancingkids, een dansopleiding voor kinderen georganiseerd door Rosas, trad hij op in KDO, geregisseerd door Franco Dragone (van Cirque du Soleil) en volgde hij talrijke danslessen en workshops. In 2012 maakte hij samen met drie andere eindejaarsstudenten van P.A.R.T.S. de voorstelling 111-1, die in zeven landen toerde. Na zijn studie werkte hij met regisseur Mokhallad Rasem aan Romeo & Julia in het Antwerpse Toneelhuis. In 2013 danste hij in de herneming door P.A.R.T.S. van Anne Teresa De Keersmaekers Zeitung. In 2014-15 was hij te zien in Primitive van Action Scénique / Claire Croizé. Ondertussen begon hij ook te dansen bij Noé Soulier, met wie hij in 2015 en 2016 op tournee ging. Dos Santos werd lid van Rosas in 2015; sindsdien danste hij in  Drumming, Rain, A Love Supreme (2017), Zeitung (2017), Mystery Sonatas / for Rosa (2022), EXIT ABOVE (2023), Il Cimento dell’Armonia e dell’Inventione (2024) en in de museumprojecten Work/Travail/Arbeid (2015), Dark Red en Forêt (2022).

In 2008 studeerde Léa Dubois (1990, België) af aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen, waar ze een intensieve opleiding in klassieke en hedendaagse dans volgde. Daar werkte ze voor het eerst samen met choreografen Kudo Satoshi en Andy Deneys. Van 2009 tot 2014 werkte Léa in Nederland en Duitsland met verschillende gezelschappen, waaronder Dansgroep Amsterdam (met Itzik Galili en Krisztina De Châtel), Dance Works Rotterdam (met André Gingras), maar ook met choreografen als Nanine Linning, Sandra Marin Garcia, Zoran Markovic, Isabelle Chaffaud,… In 2014 keerde ze terug naar Brussel om samen te werken met Ultima Vez, het gezelschap van Wim Vandekeybus, voor de herneming van het stuk What The Body Does Not Remember. Sinds 2016 danst ze bij Rosas, het gezelschap van Anne Teresa De Keersmaeker, in onder andere Rain, Rosas danst Rosas, Achterland en Drumming. Momenteel werkt ze nog steeds als freelance danseres bij Rosas. In 2021 creëerde ze het stuk Chimère met en voor Laura Bachman. In 2023 speelde ze een van de hoofdrollen in de film L(oo)ping, waarin de muzikant Rone centraal staat. De film werd geregisseerd door Louise Narboni en geproduceerd door Arte. Sinds 2023 is ze verbonden aan La Guimbarde, een theatergezelschap voor jong publiek gevestigd in Charleroi, voor de voorstelling Lisières en voor een nieuwe creatie die nog in de maak is. In april 2024 ging Le Goût Du Drame, haar eerste eigen creatie, in première in de Hallen van Schaarbeek.

Synne Elve Enoksen (1993) is een danser en performer uit Noorwegen, gevestigd in Brussel, België. Ze studeerde aan de Universiteit van Stavanger in Noorwegen, en bij P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios), Brussel. Enoksen werkte onder andere al samen met Anne Teresa de Keersmaeker voor Somnia (2019), Forêt (2022), Sand/Encore 1Été (2023) en Y (2024), met tg STAN voor Klytaimnḗstra (2022), met Némo Flouret voor 900 Something Days Spent in the XXth Century (2021), met Magdalene Solli voor dølge (2022), met Rina Rosenqvist voor MASS (2023) en Inés Belli voor Epic Desire, Monumental Longing (2024).

Sinds hij afstudeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen werkte Nathan Felix-Rivot (1999, Frankrijk) onder andere samen met Michiel Vandevelde, Eva Reiter-Schäfer (Ictus ensemble), Benjamin Abel Meirhaeghe en Anthea Hamilton. Hij creëert ook eigen werk zowel voor het theater als in openlucht, zoals het Szigets festival in Boedapest. Nathan begon zijn artistieke opleiding op 8-jarige leeftijd in de hedendaagse circusschool « Le Lido » in Toulouse. Daar ontdekte en omarmde hij al snel een scala aan disciplines en kunstvormen, waaronder acrobatiek en theater. Zowel de sociale diversiteit waarin hij opgroeide als zijn ervaringen op verschillende gebieden - teamsporten, vechtsporten, Braziliaans/Afrikaanse muziek, mode, sociaaleconomische studies, etc. - hebben een grote invloed gehad op zijn huidige werk en artistieke benadering. Technische veelzijdigheid, vrijheid van het lichaam, klankimprovisaties, rhythmiek en stem zijn allemaal elementen die zijn identiteit als danser en performer definiëren.

Rafael Galdino (Brazilië, 1996) begon zijn dansopleiding in 2012 aan de Escola Livre De Dança da Maré in Rio de Janeiro. Hij nam deel aan het artistiek, technisch en professioneel opleidingsproject Núcleo 2, opgericht door choreografen Lia Rodrigues en Silvia Soter. Tijdens zijn studies werkte Rafael mee aan en danste hij in Exercício M., de Movimento e de Maré (2013), een experimentele voorstelling gemaakt door de Lia Rodrigues Companhia de Danças. In 2014 nam hij met SINE QUA NON ART, het gezelschap geleid door choreografen Christophe Béranger en Jonathan Pranlas-Descours deel aan een internationaal samenwerkingsproject georganiseerd door het Centre Intermondes in La Rochelle, Frankrijk. Tussen 2016 en 2019 studeerde Rafael aan P.A.R.T.S. (Brussel). In 2019 maakte hij deel uit van de creatie Somnia van Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker. Hij danste ook in Let it All Out van choreograaf Christian Duarte tijdens het GXII Festival georganiseerd door P.A.R.T.S.. Rafael vervoegde Rosas voor de herneming van Bartòk/Beethoven/Schönberg (2019), en heeft sindsdien gedanst in Zeitigung (2017), de Dark Red serie, Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022). Hij maakt ook deel uit van EXIT ABOVE (2023).

Carlos Garbin (Brazilië, 1980) begon zijn carrière bij Companhia Municipal de Dança de Caxias do Sul in 1998. Tegelijkertijd werkte hij als choreograaf met lokale jongeren in het sociaal-artistieke project BPM- Batidas Por Minuto. In 2004 verhuisde Carlos naar Brussel, waar hij in 2008 afstudeerde aan P.A.R.T.S.. Tijdens zijn studies gaf hij dansles bij Dancingkids. Carlos Garbin vervoegde Rosas voor de creatie van The Song (2009). Vervolgens danste hij in En Atendant (2010), Cesena (2011), Drumming (2012), Vortex Temporum (2013), Twice (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Golden Hours (as you like it) (2015), The Six Brandenburg Concertos (2018) en EXIT ABOVE (2023). Carlos werkte ook mee aan de museumprojecten Dark Red Research Project (2020) en Dark Red - Kolumba (2020), en was artistiek assistent voor Mitten wir im Leben sind/Bach6CelloSuiten (2016) en de opera Così fan tutte (2017). Naast zijn werk bij Anne Teresa De Keersmaeker/Rosas werkte Carlos ook mee aan voorstellingen van andere kunstenaars, waaronder David Zambrano (Soul Project, 2006), Gabel Eiben (30 Something, 2020) en Lara Barsacq (Fruit Tree, 2021). Carlos Garbin speelt al meer dan tien jaar country blues gitaar. Hij reisde meerdere malen naar de Verenigde Staten, om er te studeren en op te treden. Hij speelde gitaar in meerdere Rosas-producties, waaronder The Song, Golden hours, Twice, Dark Red- Kolumba en EXIT ABOVE.

Nina Godderis (1999, België) begon met dansen en het beoefenen van judo in het zuiden van Frankrijk. Op 12-jarige leeftijd nam ze deel aan de herneming van Trois Générations van choreograaf Jean-Claude Gallotta. Ze studeerde 5 jaar dans aan het Conservatoire à Rayonnement Régional de Toulouse (Frankrijk), terwijl ze ook een wetenschappelijke opleiding volgde. In 2016 sloot ze zich aan bij het project Ladies First van Marion Muzac en ging ze een jaar lang op tournee in Frankrijk en België. Na het conservatorium en de middelbare school bereidde ze zich voor op het toelatingsexamen van het Instituut voor Politieke Studies (IEP, Frankrijk). In hetzelfde jaar begon ze ook aan het Centre National de Danse Contemporaine d'Angers (Frankrijk). Een jaar later, in september 2019, vatte ze haar studies aan bij P.A.R.T.S. (Brussel, training cycle), waar ze in juli 2022 afstudeerde. In januari 2023 vervoegde ze Rosas voor EXIT ABOVE (2023). Ze maakt ook deel uit van het museumproject Y (2024) in Museum Folkwang in Essen

Marie Goudot (1978, Frankrijk), opgeleid aan de Rudra-school van Maurice Béjart, begon haar carrière als performer in 1998. Na een aantal jaren bij verschillende dansgezelschappen in heel Europa te hebben gewerkt, begon ze in 2005 samen met Julien Monty en Michael Pomero een onderzoek naar beweging en creatie. Samen richtten ze het collectief Loge 22 op en begonnen ze, samen met Europese kunstenaars met verschillende achtergronden, het artistieke platform en reizend festival SPIDER en SPIDER EXPAND. Loge 22 presenteerde al een tiental creaties, waaronder Rubaïs, Compresse et Reduction, Angle Mort, Unisson, SurFace, Comme être de l'émiettement, Konkreiheit, Rumeurs... 

Marie Goudot werkte reeds samen met kunstenaars en choreografen Russell Maliphant, Pierre Droulers, Saša Božić, Chrysa Parkinson, François Laroche-Valière, Mark Lorimer, Ula Sickle en het Ictus Ensemble. Sinds 2010 werkte ze ook met choreografe Anne Teresa de Keersmaeker/Rosas aan de creaties Cesena (2011), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Così fan tutte (2017), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017), The Six Brandenburg Concertos (2018), de herneming van het stuk En Atendant (2022), evenals de Dark Red-reeks en 5Agon (2023). 

Marie maakt deel uit van P.A.R.T.S., en is sinds 2016 betrokken bij de ontwikkeling van de pedagogische lijn van de school. Momenteel is ze tutor voor de Master/STUDIOS-studenten. Ze geeft les en workshops bij P.A.R.T.S, op de CNSMD in Parijs, Summerschool, Impulstanz... In 2022 was ze mede-oprichter van YOUNGSTERS, een platform dat internationale kunstenaars samenbrengt die in Brussel gevestigd zijn en zich inzet voor de toegankelijkheid van de kunsten voor jonge Brusselaars in al hun diversiteit. Marie werkt momenteel ook aan verschillende nieuwe creaties: Partager le Vide, een duet met Sophia Dinkel; After Hannibal, een duet met Michael Pomero; en Gasherbrum, een project geïnitieerd door Julien Monty.

Yuika Hashimoto (1991, Japon) commence à étudier la danse dès l’âge de 3 ans auprès Yoshie Nagai à Ishikawa. Elle poursuit sa formation de danseuse à Tokyo, où elle obtient un diplôme du Women’s College of Physical Education en mars 2014. Elle achève ensuite son cycle de formation dans l’école de danse contemporaine P.A.R.T.S. (Bruxelles) en juin 2016. Depuis 2015, elle collabore avec le quatuor de saxophones « Scarbo » (Belgique) dans le cadre du projet PAGINE. Yuika rejoint Rosas en 2016 pour la reprise de Rain. Elle s’est produite dans la quasi-totalité des premières créations de Rosas et a participé aux projets Dark Red. Elle s’est lancée comme freelance en 2022 et travaille depuis avec Rosas, fieldworks (Belgique/Norvège) et la nïm company (Autriche). Bénévole à ses heures, elle donne des ateliers de danse pour les personnes avec une déficience mentale chez Bind Kracht.

Fumiyo Ikeda (1962, Japan) werd in 1979 toegelaten op MUDRA, de hedendaagse dansschool van Maurice Béjart in Brussel. Daar ontmoette ze Anne Teresa De Keersmaeker. In 1983 was ze één van de stichtende leden/dansers van Rosas. Tussen 1983 en 2008 heeft ze bijna aan alle Rosas producties deelgenomen. Ze heeft ook meegewerkt aan verschillende film - en videoprojecten van het gezelschap, waaronder Ottone Ottone en Rosa. Sinds 2007 heeft Fumiyo Ikeda een eigen artistiek traject ontwikkeld. In 2007 creëerde ze samen met Benjamin Verdonck en Alain Platel Nine finger. Deze voorstelling werd geselecteerd voor het Festival d'Avignon 2007 en kende daarna een uitgebreide internationale tournee. Haar volgende stap werd de solo in pieces, een samenwerking met de Britse theatermaker en regisseur van Forced Entertainment, Tim Etchells. In 2010 maakte ze deel uit van de cast van Life and Times, Episode 2, een productie van Nature Theater of Oklahoma. In 2013 creëerde ze met de Japanse choreografe Un Yamada amness. Het jaar daarna maakte ze met drie andere Japanse dansers en met slagwerkster Kuniko Kato Cross Grip. In 2015 choreografeerde en speelde ze Absence met Frank Focketyn, geregisseerd door Peter Verhelst (NTGent) en Eric Joris (CREW). In 2016 choreografeerde en speelde ze in een productie van Muziek LOD, De Sleutel, geregisseerd door Josse De Pauw. In 2017 maakte ze een solo op Piano and String Quartet van Morton Feldman, onder begeleiding van live muziek door Ictus. In 2022 creëerde en danste ze in Missa Mater Sola van Timo Tembuyser. In 2024 creëerde en speelde ze in Shelly Shonk Fiffit van Benjamin Abel Meirhaeghe en Missa Mama Nova van Timo Tembuyser. Fumiyo Ikeda geeft workshops in binnen- en buitenland, was gastdocent aan het KASK, en is de repetitor voor de hernemingen van het vroege werk van Rosas.

Anika Edström Kawaji (1994, Sweden) studeerde van 2013 tot 2016 aan P.A.R.T.S. (Brussel). Na haar afstuderen vervoegde ze Rosas fulltime voor vijf jaar. Sinds 2020 is ze actief als freelance danseres voor Rosas, maar ook voor Fieldworks, Robin Jonsson, Francesco Scavetta/Wee en Femke Gyselinck,... Daarnaast ontwikkelt ze haar eigen werk samen met kunstenaars in Brussel en Stockholm. Ze maakt ook deel uit van het Brusselse collectief en platform YOUNGSTERS, dat ruimtes voor uitwisseling tussen kunstenaars en jongeren in Brussel creëert en ter beschikking stelt.

Robson Ledesma (1994, Brésil) est danseur-interprète et vit à Bruxelles. A l’âge de 9 ans, il entame son parcours de danseur à l’Escola Municipal de Bailado du Theatro Municipal de São Paulo, où il découvre la danse classique et apprend différentes techniques de danse moderne, contemporaine et de style brésilien. Pendant les quatre dernières années de cette formation, il sera membre de la compagnie des jeunes danseurs de l’Escola, le Corpo de Baile Jovem Municipal. Il danse ainsi dans des spectacles et projets de différents chorégraphes brésiliens. En 2011, Robson commence un stage au sein de la compagnie de danseurs professionnels Balé da Cidade de São Paulo. La même année, le chorégraphe et metteur en scène Luiz Fernando Bongiovanni l’invite à collaborer avec lui. Robson apparaît alors dans trois productions de Luiz ainsi que dans des créations d’Ismael Ivo et Allan Falieri. En 2016, Robson est admis à l’école de danse contemporaine P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) et s’installe à Bruxelles (Belgique), pour poursuivre sa carrière de performeur, danseur et collaborateur. Il a ainsi été amené à étudier auprès de grandes figures inspirantes du monde de la danse, comme Salva Sanchis, Martin Nachbar, Samuel Wentz, David Hernandez, Diane Madden, Fabrice Mazliah, Cristian Duarte et à participer à certaines de leurs créations. Pendant les trois années du programme, il a bénéficié de l’encadrement de Lise Vachon, Sandy Williams et Manon Santkin. Diplômé de P.A.R.T.S. en 2019, Robson se lance dans une carrière européenne avec de grands chorégraphes comme Michiel Vandevelde dans Dances of Death, Michèle Anne De Mey, dans une réadaptation de la Sinfonia Eroica, Marc Vanrunxt dans la pièce de théâtre 4.48, avec l’actrice Sara De Bosschere, (based on a true story) #6 et Hyena Hyena, Bruno Freire dans Matamatá, Alan Lucien Øyen dans Story, story, die. En 2024, il interprète son premier projet solo Dona Lourdès, créé avec l’artiste sonore Némo Camus et la dramaturge Nathalia Kloos. Il commence aussi à travailler avec Rosas, rejoignant la troupe de danseurs pour EXIT ABOVE et Y, une nouvelle création pour le Museum Folkwang.

Cynthia Loemij (1969, Nederland) volgde een lerarenopleiding aan de Rotterdamse dansacademie, waar ze haar diploma behaalde in 1991. Sindsdien maakt ze deel uit van Rosas. Ze startte haar carrière met ERTS (1992) en Mozart/Concert Arias.un moto di gioia (1992) en werkte sindsdien mee aan meer dan 30 Rosas creaties. Ze danste in de hernemingen van Achterland, Rosas danst Rosas, Elena’s Aria, en Mikrokosmos en in de verfilming van Achterland en Rosas danst Rosas. In 2006 nam ze deel aan Nusch, een voorstelling van TG Stan. In 2009 danste ze samen met Mark Lorimer het duet Prélude à la Mer in de gelijknamige film van Thierry De Mey. Ze was te zien in End van Kris Verdonck en werkte met Manon de Boer aan de installaties Dissonant en Mirror Modulation. Samen met David Zambrano creëerde ze een duet voor de voorstelling Holes. Cynthia Loemij gaf les aan P.A.R.T.S. (Brussel), het Panetta Movement Centre and Movement Research (New York), Dance Works (Rotterdam), voor de opera Garnier (herneming van Rain) en aan het ballet van Lissabon. In 2011 richtte ze samen met Mark Lorimer het gezelschap OVAAL op en creëerde de voorstellingen To Intimate en Dancesmith – Camel, Weasel, Whale. In 2020 werkte ze samen met Anne Teresa De Keersmaeker aan de creatie van de choreografie van West Side Story op Broadway. Ze doceert ook Rosas-repertoire aan het Opera Ballet Vlaanderen en is freelance danser en dansleerkracht.

Solal Mariotte (2001, Frankrijk) ontdekte dans via Hip Hop. Sinds 2020 reist hij met de breakdance crew Above The Blood en neemt hij deel aan verschillende van hun evenementen. Solal Mariotte studeerde aan het conservatorium van Annecy en vervolgde zijn dansopleiding bij P.A.R.T.S., waar hij in 2022 afstudeerde. Tijdens zijn studies nam hij deel aan verschillende creatieve projecten en begon hij zijn eigen choreografische taal te ontwikkelen. Hij werd opgemerkt door zijn solo-dansvoorstelling, die hij tot op de dag van vandaag blijft opvoeren. Ook danste hij in het stuk Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones van Jan Martens. In 2023 vervoegde hij Rosas voor EXIT ABOVE.

Mariana Miranda (1996, Brazilië) studeerde in 2014 af aan de Bolshoi Theater School in Brazilië. Het jaar daarop nam ze deel aan het project Biblioteca do Corpo (geregisseerd door Ismael Ivo) voor de creatie van Das Tripas Coração, dat in première ging op het ImPulsTanz festival in Wenen met aansluitend een tournee in Brazilië. Tussen 2016 en 2019 studeerde Miranda aan P.A.R.T.S., waar ze danste in werk van Trisha Brown, Boris Charmatz en Cristian Duarte. Ze nam ook deel aan Somnia van Jolente en Anne Teresa De Keersmaeker. Na haar afstuderen in 2019 heeft ze meegewerkt aan Screws en Snake Arms van Alexander Vantournhout en werkte ze samen met Wai Lok Chan aan de creatie van /bɪˈtwiːn/. In 2020 vervoegde ze Rosas voor de herneming van Drumming. Sindsdien danste ze in de Dark Red projecten, in Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022). Mariana maakt ook deel uit van EXIT ABOVE (2023).

Nadat hij in 1997 afstudeerde aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse in Parijs, trad Julien Monty (1978, Frankrijk)  toe tot het balletgezelschap van de opera van Nice. Daarna verlaat hij de balletwereld om zich aan te sluiten bij verschillende hedendaagse dansgezelschappen in Noorwegen: B-Valiente Kompani, Jo Strömgren Kompani en het gezelschap van Nye Carte Blanche. Toen hij terugkeerde naar Frankrijk, sloot hij zich voor twee seizoenen aan bij het Ballet Preljocaj, daarna werkte hij bij het balletgezelschap van de Opera van Lyon. Sinds 2001 werkt hij nauw samen met François Laroche-Valière. In 2005 richtte Julien Monty samen met Marie Goudot en Michaël Pomero in Lyon het Collectif Loge 22 op, waarin hij werkt als choreograaf en danser. Samen hebben ze een twaalftal stukken en choreografische evenementen gecreëerd en meegewerkt aan de oprichting van een rondreizend samenwerkingsverband van Europese kunstenaars: SPIDER. In 2010 sloot hij zich aan bij het gezelschap Rosas van Anne Teresa de Keersmaeker. Hij nam als danser deel aan de creatie van vijf stukken: Cesena (2011), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Così fan tutte (2017) en Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017). Hij wordt ook regelmatig gevraagd door Boris Charmatz om deel te nemen aan 20 danseurs pour le XXème siècle. Van september 2020 tot september 2022 doceerde hij hedendaagse dans aan de CNSMD in Lyon. Sinds 2022 is hij ook assistent-choreograaf van het collectief (La)Horde en repetitor bij het Ballet National de Marseille.

Laura Maria Poletti (Frankrijk, °1992), begon haar professionele dansopleiding in 2009 aan het Conservatoire van Parijs en studeerde ondertussen ook Engelse literatuur aan de Université Paris Diderot. In 2013 vatte ze de Training Cycle aan van P.A.R.T.S., Brussel, die ze voltooide in 2016. In de herfst van 2014 trad ze op in Spanish Dance van de Trisha Brown Dance Company in Leuven, België. In januari 2016 werkte ze onder leiding van Diane Madden en Carolyn Lucas als stagiaire mee aan de repertoirevoorstellingen van de Trisha Brown Dance Company aan de Brooklyn Academy of Music. Samen met andere P.A.R.T.S.-studenten nam ze deel aan de creatie van Dawn van choreograaf Mårten Spångberg, een stuk dat in juli 2016 in première ging op ImPulsTanz, Wenen. Ze vervoegde Rosas in 2016, voor de herneming van Rain. Sindsdien nam ze deel aan de heropvoering van Fase, Four Movements to the Music of Steve Reich, Rosas danst Rosas en Drumming, maar ook aan de creaties van Dark Red - Beyeler (2021) en Mystery Sonatas / for Rosa (2022). Ze werkt nu aan haar nieuwe onderzoeksproject aNOTHER rHAPSODY.

Michael Pomero (1980, Frankrijk) is al 25 jaar actief in het Europese dansveld, als danser, performer, assistent, choreograaf en docent. Sinds 2010 woont hij in Brussel. Zijn eclectische carrière bracht hem eerst naar Zwitserland (Rudra Béjart, Béjart Ballet), vervolgens naar Frankrijk (Lyon Opera Ballet, John Jasperse) en tenslotte naar Engeland (Russell Maliphant). Tussen 2006 en 2023 werkte hij nauw samen met Anne Teresa de Keersmaeker als danser en/of assistent voor de creatie van 7 choreografische stukken (The Song (2009), Vortex Temporum (2013), Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke (2015), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017)...), een opera (Così fan tutte (2017)), een musical (West Side Story (2020)) en de projecten Work/Travail/Arbeid (2015), Somnia (2019), Dark Red en 5Agon (2023). Samen met Marie Goudot en Julien Monty richtte Michael Loge 22 op, een collectief en choreografisch laboratorium. Sinds 2005 nam hij deel aan meer dan 10 creaties van het collectief. Samen met Loge 22 en Matej Kejzar richtte hij het internationale kunstcollectief SPIDER op, dat van 2010 tot 2016 bijeenkomsten organiseerde in heel Europa. Sinds 2016 is Michael lid van P.A.R.T.S., waar hij verantwoordelijk is voor compositie. Hij geeft les en workshops bij P.A.R.T.S., CNSMD in Parijs, Summerschool, KASK... In 2022 was hij mede-oprichter van YOUNGSTERS, een platform dat in Brussel gevestigde internationale kunstenaars samenbrengt en zich inzet voor artistieke uitwisselingen met jongeren. Michael maakt ook deel uit van een Europese onderzoeksgroep rond "Diversiteit in het Hoger Dansonderwijs in Europa" (P.A.R.T.S., La Manufacture, SKH, Universiteit van Amsterdam).

Margarida Ramalhete (Portugal, 1997) is een freelance danser, gevestigd in Brussel en geboren in Porto, Portugal. Ze begon op zesjarige leeftijd met balletles en studeerde verder aan de Ginasiano dansschool in Porto en aan het Conservatorio de Danza Mariemma in Madrid. In 2019 voltooide ze de P.A.R.T.S. Training Cycle. Ze liep stage bij theatermaker Thomas Ryckewaert voor zijn lecture performance Move 37. Als danseres is ze momenteel te zien in het werk van Némo Flouret, Miet Warlop, Anneleen Keppens, Maud Le Pladec en Michèle Anne de Mey. Sinds 2020 werkt ze samen met het dansgezelschap Rosas, voor Drumming, Forêt (2022) en EXIT ABOVE (2023). Daarnaast geeft Margarida workshops rond improvisatie en ‘conscious body mechanics’. Ze werkt als repetitor voor After All Springville (...) van Miet Warlop. Als choreografisch assistent werkte ze mee aan Solène Wachter's For You Not For You en Guilhem Chatir's Vertiges. Margarida werkte ook als videograaf voor het drieluik She Sat in Room van Tessa Hall, Solène Wachter en Synne Enoksen, en als ballet assistent van de beroemde balletpedagoge Janet Panetta.

Ursula (1969, Nieuw-Zeeland) volgde een dansopleiding aan de New Zealand School of Dance en maakte deel uit van het Royal New Zealand Ballet en de Douglas Wright Dance Company voor ze in 1995 naar Europa trok. Van 1995 tot 2005  danste ze bij Wim Vandekeybus /Ultima Vez, Anne Teresa de Keersmaeker /Rosas, en Thomas Hauert /Zoo. Vervolgens keerde ze terug naar Nieuw-Zeeland, waar ze een van de oprichters werd van het New Zealand Dance Company, onder leiding van Shona McCullagh. Ursula werkt nu als docent en repetitor bij verschillende dansscholen en dansgezelschappen in Europa, waaronder de Opera van Parijs, de Opera van Lyon, Rosas, P.A.R.T.S., de Danish National School of Performing Arts en de Irish World Academy of Music and Dance aan de Universiteit van Limerick in Ierland.  Ursula behaalde een Master in Kunstmanagement en Cultuurbeleid en woont in Ierland met haar partner en twee kinderen.

Cintia Sebők (1995, Hongarije) studeerde van 2007 tot 2014 aan de Győri Dance and Fine Arts School in Hongarije. Na haar studies werkte ze samen met verschillende Hongaarse choreografen. Ze werd lid van de Central Europe Dance Company en werkte samen met Kláry Pataki aan Notes en We live happily. In 2016 werd ze toegelaten tot P.A.R.T.S., waar ze in 2019 afstudeerde. Tijdens haar studies creëerde ze een duet met  Stanley Olivier, Sorry not Sorry, werkte ze samen met Boris Charmatz aan 1000 Gestures, liep ze stage bij Rosas en maakte ze deel uit van de creatie Somnia van Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker. Cintia Sebők vervoegde Rosas voor de heropvoering van Bartók/Beethoven/Schönberg en Drumming. Voordat ze zich voltijds bij Rosas aansloot, werkte ze met Patrik Kelem aan Cryptik Bodies. Sindsdien nam ze deel aan de creatie van de Rosas producties Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022) in Musée du Louvre, Parijs. Cintia maakt ook deel uit van EXIT ABOVE (2023).

Jacob Storer (1992, USA) studeerde in 2016 af aan P.A.R.T.S. en vervoegde de Trisha Brown Dance Company in 2017. In 2019 werkte hij met Anne Teresa De Keersmaeker aan de choreografie voor West Side Story op Broadway. Een jaar later, in 2020, vervoegde hij Rosas. Jacob is gevestigd in Brussel, waar hij aan diverse projecten als dramaturg of danser werkt, zijn eigen werk ontwikkelt en lesgeeft. Hij gaf eerder les aan NYU Tisch School of the Arts, New York; Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Istanbul; en P.A.R.T.S., Brussel.

Clinton Stringer (1975) is geboren en getogen in Zuid-Afrika. Nadat hij daar een kunstdiploma behaalde, verhuisde hij naar België om bij P.A.R.T.S. te studeren. In 2000 vervoegde Clinton Rosas. Gedurende negen jaar was hij betrokken bij vele creaties en herwerkingen van repertoirestukken waaronder Rain, Drumming, April me, Raga for the Rainy Season, Mozart / Concert Arias en Bitches Brew. In 2011 en 2014 was hij betrokken bij de heropvoering van Rain in de Opéra de Paris. Freelance dansprojecten omvatten Dancesmith (2013) met Mark Lorimer en Cynthia Loemij; Volcano (2014) en You Can't Take It With You (2017) met Liz Kinoshita; en Gerhard Richter (2017) met Mårten Spångberg. Clinton heeft ook techniek- en Rosas-masterclasses gegeven bij P.A.R.T.S., de Opera de Lyon, de Opéra de Paris, de Danish National School of Performing Arts en de University of the Arts (Philadelphia). In 2019 werd hij Associate Choreographer van de West Side Story revival op Broadway en assisteerde hij choreografe Anne Teresa de Keersmaeker tijdens het auditie- en creatieproces. Momenteel is hij repetitor voor EXIT ABOVE (2023) van Rosas.

Jakub Truszkowski (1977, Polen) begon zijn dansopleiding in 1987 aan de Nationale Balletschool in Gdansk, waar hij afstudeerde in 1996 en danste in verschillende klassieke werken  in de Opera. In 1996 werd Jakub toegelaten tot P.A.R.T.S.. Hij studeerde af in 1999. In januari 2002 werd hij lid van Rosas. Hij danste in de heropvoering van Drumming, Mozart/Concert Arias, en Mikrokosmos en werkte mee aan de creatie van In real time, Rain, April me, Repertory Evening (2002), Bitches Brew / Tacoma Narrows, Kassandra en Six Brandenburg Concertos (2018). In 2008  werd hij lid van Les Ballets C de la B, waar hij danste in Import Export en meewerkte aan de creatie van Ashes. Hij geeft les aan P.A.R.T.S. (Brussel) en is gastleraar aan verschillende andere scholen zoals De Theaterschool, Amsterdam, en The Folkwang University of the Arts (Essen). Als repetitor was hij betrokken bij de herneming van de repertoire projecten van Rosas in de Opéra de Lyon, P.A.R.T.S., de Opéra de Paris, Companhia Nacional de Bailado en Opera Ballet Vlaanderen. In 2019 nam hij deel aan de creatie van de Broadway musical West Side Story van Ivo Van Hove. Als choreograaf creëerde hij meerdere stukken, waaronder: Bodyscapes, White Noise, Today, Everything, TotoTo, Vibration of a Single String, Present Continuous, en Stand/Still.

Ariadna Navarrete Valverde (2000, Costa Rica) vatte haar dansstudies aan in 2013 aan het Conservatorio de Castella, waar ze les volgde in hedendaagse dans, klassiek ballet, theater, muziek en beeldende kunst.  Ariadna studeerde af in 2017 en werkte vervolgens met verschillende choreografen, waaronder Henriette Borbon, Carmen Calderon, Erick Jimenez, Nandayure Harley. Ze trad ook op tijdens het XXXIV Graciela Moreno's Choreographers Festival. In 2018 zette ze haar studies voort aan de Dansschool van de Nationale Universiteit van Costa Rica (UNA). In hetzelfde jaar trad ze op met de Chamber Dance Company UNA, geregisseerd door Nandayure Harley. Later in 2019 begon ze aan de Training Cycle van P.A.R.T.S, Brussel, die ze in 2022 voltooide. Tijdens haar opleiding voerde ze choreografieën uit van Trisha Brown, Fabrice Mazliah, Maria Hassabi en Anne Teresa De Keersmaeker. Ze maakte ook haar eigen werk, dat werd gepresenteerd op Dansand Festival in 2021 en het GXIII Festival in 2022. In 2023 vervoegde ze Rosas voor EXIT ABOVE.

Samantha van Wissen (1970) werd geboren in Nederland, waar ze studeerde aan de Rotterdamse Dansacademie. Ze verhuisde naar Brussel om samen te werken met Rosas/Anne Teresa De Keersmaeker aan creaties en repertoirestukken zoals : Rosas danst Rosas (1983), Mikrokosmos (1987), Achterland (1990), Drumming (1998), Mozart/Concert Arias. Un moto di gioia (1996), Elena's Aria (1984), Verklärte Nacht (1995), Work/Travail/Arbeid (2015), The Six Brandenburg Concertos (2018) en de opera Così fan tutte (2017). Sinds 1998 is ze een van de kernleden van ZOO/Thomas Hauert en werkte ze mee aan Cows in Space, Pop-Up Songbook, Jetzt, Verosimile, "5", Walking Oscar, Puzzled, Accords, You've Changed, La Valse, Mono, How to Proceed en If Only. In Brussel ontmoette ze Inne Goris, een Belgische theaterregisseuse, met wie ze aan twee theaterstukken voor kinderen werkte: Droesem en De Drie Zusters. Tijdens de creatie van How to Proceed ( ZOO), ontmoette ze de Zwitserse theaterregisseur François Gremaud, van 2b company. Deze ontmoeting resulteerde in de solo Giselle die François Gremaud voor haar schreef. In 2023 ontving ze de Prix De Meilleure Interprète De La Saison 2023 en de Prix du Syndicat Professionnel de la Critique de Théâtre, de Musique et de Danse, voor haar rol in Giselle. In 2024 werkte ze samen met de Belgische choreograaf Marc Vanrunxt aan de creatie Freie Form. Naast optreden geeft ze workshops bij ImPulsTanz in Wenen, P.A.R.T.S in Brussel en Dans/AP Hogeschool in Antwerpen. Ze is ook gepassioneerd door het werken met niet-professionele dansers en geeft op verschillende plaatsen les. Ze is ook gecertificeerd Iyengar Yoga docente.